Máis aló do tempo e as xeracións, está a memoria. A memoria que é experiencia contrafáctica do esquecemento porque conleva duración. Por iso existe un interese esaxerado, ou sexa mais alá do intelectualmente razoable, de catalogala como unha dimensión exclusivamente individual. Os poderes fácticos, o sistema establecido, a ideoloxía dominante que se ambiciona como pensamento único, pretenden encorsetala, facer dela un acto íntimo, na lóxica do monadismo que tantos réditos está a proporcionar ao neoliberalismo.
Extracto do artigo de Rafael Cid titulado "De Memoria y Resistencia (el caso Scala, por ejemplo)" que podes atopar completo en "Rojo y Negro Digital"
